Lekarz dziecięcych dusz

Tak naprawdę nazywał się Henryk Goldszmit, ale do historii przeszedł jako Janusz Korczak – powszechnie znany pisarz, publicysta, pedagog, zapalony społecznik, a z wykształcenia lekarz pediatra. Całe życie poświęcił pracy wychowawczej, wyznając: „Dlatego jestem wychowawcą, że po prostu najlepiej czułem się wśród dzieci”. Wzorem dla niego był doktor Tomasz Judym z „Ludzi bezdomnych” Żeromskiego. Tak jak on zrezygnował z osobistego szczęścia, by poświęcić się tym najmłodszym – skrzywdzonym przez los, cierpiącym i opuszczonym. Oddał im wszystkie swe siły, otworzył przed nimi całe swe gorące serce. Leczył nie tylko ich chore ciała, lecz także zbolałe dusze. W swych traktatach pedagogicznych bronił ich praw do godnego życia. To dzieciom poświęcił niezapomniane książki, w których identyfikował się ze światem ich przeżyć – znane wszystkim „Mośki, Joski i Srule”, „Bankructwo małego Dżeka”, „Kajtuś czarodziej”, „Uparty chłopiec”, „Trzy wyprawy Herszka”. Arcydziełem literatury światowej stała się jego powieść „Król Maciuś Pierwszy” przedstawiająca państwo rządzone przez dziecko. Sam Korczak, podobnie jak bohater jego książki, marzył o stworzeniu takiego królestwa, w którym nie byłoby dzieci biednych, chorych i upokorzonych, ale same uśmiechnięte i szczęśliwe. I temu wielkiemu zadaniu podporządkował całe swe życie. Mośki, Joski i Srule Na spotkanie ze swoim przeznaczeniem wyruszył w 1904 r., przeobrażając się w wychowawcę kolonijnego, który z grupą