Wschodni płomień pod bałkańskim kotłem

Nie kraje bałtyckie, nie Ukraina, nie Kaukaz, lecz Zachodnie Bałkany mogą stać się w najbliższym czasie polem bitwy. Ze słabymi rządami, polityczną niestabilnością, korupcją, konfliktami etnicznymi, religijnymi i granicznymi, ale też głębokimi bliznami po historycznych doświadczeniach Zachodnie Bałkany zaczynają przypominać beczkę prochu. To zasługa Rosjan, którzy traktują region jako ważny front walki z Zachodem. Zachęcana przez Moskwę prawosławna Serbia w styczniu omal nie wywołała wojny z Kosowem, zamieszkanym w większości przez muzułmańskich Albańczyków. W Czarnogórze rosyjski wywiad wojskowy próbował przeprowadzić pucz. Macedonię służby rosyjskie destabilizowały przez dwa lata. Teraz kremlowski ulubieniec Milorad Dodik chce oderwać serbską część federacyjnej Bośni i Hercegowiny. Zachód dostrzegł niebezpieczeństwo i kontratakuje – zaś o znaczeniu Zachodnich Bałkanów przypomniał niedawno wiceprezydent USA Mike Pence, składając wizytę w Czarnogórze, najmłodszym państwie członkowskim NATO. Symbolicznym, bo silne tu zawsze były sympatie do Rosji, historycznego sprzymierzeńca, a Czarnogórcy to prawosławni Słowianie. Neutralny znaczy prorosyjski Początkowo Moskwa nie oponowała, gdy elity większości postjugosłowiańskich republik dążyły do Europy, nie podważała kluczowej roli NATO w zapewnieniu pokoju w regionie po wojnach lat 90. Wycofanie rosyjskich „mirotworców” z Bośni i Kosowa w 2003 roku Moskwa uzasadniała „znaczącą poprawą sytuacji”.