W OBRONIE KRESÓW WSCHODNICH

W działalności podziemia narodowego sprawa obrony przedwojennej wschodniej granicy państwa była tematem często poruszanym. Kwestia polskiego charakteru Wilna i Lwowa była w ówczesnym społeczeństwie rzeczą bezsporną. Jednakże zmieniająca się sytuacja na froncie wschodnim musiała budzić wśród członków Stronnictwa Narodowego żywe obawy przed zbliżającą się Armią Czerwoną. Nie mniejszy niepokój wzbudzały relacje polskich Kresowiaków, uciekających przed pogromami dokonywanymi przez Ukraińców przy milczącej zgodzie okupujących te tereny Niemców. Komitet Ziem Wschodnich Próbą przeciwstawienia się tej sytuacji było powstanie w 1943 r. Komitetu Ziem Wschodnich, organizacji powołanej przy Wydziale Propagandy Zarządu Głównego SN. Grupowała ona w swoich szeregach działaczy związanych z polskimi Kresami. Na czele Komitetu stanął Zygmunt Domański, przedwojenny dziennikarz, specjalizujący się w problematyce polskich Kresów, który w czasie okupacji kierował Wydziałem Wychowania i Propagandy Okręgu Stołecznego SN i był redaktorem „Warszawskiego Głosu Narodowego”. Oprócz Domańskiego w pracach KZW wyróżniali się: Zbigniew Nowosad (po wojnie i więzieniu znany aktor), Jan Kornecki (przedwojenny poseł na sejm z Wołynia, prezes Zarządu Okręgu Stołecznego SN), Jerzy Ruebenbauer (członek Komendy Głównej NOW, redaktor powstańczej „Walki”), Kazimierz Próchnik (członek Okręgu Stołecznego SN, współpracownik Delegatury Rządu, redaktor pism konspiracyjnych: „Warszawskiego Głosu