„Odszedł od nas na zawsze Żołnierz, któremu przez kilka lat w krwawych zmaganiach z wrogiem oręż nie ciążył. [...] Wiernym był synem Ziemi Kresowej, wyrósł z niej i Życie swoje Jej oddał. […] Nie umiał służyć Ojczyźnie w celu uzyskania tylko pochlebstw, wpływów i stanowiska. […] Został tu, by oddać swe młode życie […], by chwałą okryć żołnierza polskiego i dać świadectwo swym postępowaniem […] jak Ojczyznę kochać należy i świętej sprawie służyć” – mówił o por. Janie Borysewiczu po jego śmierci komendant AK Okręgu Nowogródek rtm. Jan Skorb „Puszczyk”.
Zdaniem niektórych historyków i publicystów, z dawnej Rzeczypospolitej pozostała nam jedynie nazwa, ponieważ w momencie kiedy Sowieci odebrali nam przemocą Kresy Wschodnie, Polska przestała być Rzecząpospolitą w historycznym znaczeniu tego słowa.
Mamy prawo być dumni
W wyniku II wojny światowej Polska straciła połowę swego terytorium Drugiej Rzeczypospolitej, Lwów i Wilno – dwa z pięciu najważniejszych miast – i została odcięta od najbardziej istotnej części swojej historii i dorobku kulturalnego. Do dziś Kresy Wschodnie są żywym i najważniejszym elementem polskiej tradycji i tożsamości – choćby przez literaturę tworzoną przez Adama Mickiewicza z Nowogródka, Juliusza Słowackiego z Krzemieńca, Elizę Orzeszkową z Grodna, Józefa Mackiewicza z Wilna, Floriana Czarnyszewicza z okolic Bobrujska znad Berezyny, Zbigniewa Herberta ze Lwowa. Mamy prawo jednak być dumni, bo choć utraciliśmy Kresy Wschodnie, to
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.panstwo.net
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
