Legendarni ronini

Każdy kto interesuje się kulturą Japonii lub ma z nią choćby powierzchowny kontakt, prędzej czy później zetknie się z historią 47 roninów. Dzielni wojownicy, którzy po śmierci swego pana pomścili go, zabijając człowieka, którego obwiniali za nieszczęście, jakie dotknęło ich seniora, są jednymi z najbardziej uwielbianych przez Japończyków postaci. I choć od ich wyczynów minęło już ponad 320 lat, wciąż pozostają żywi w zbiorowej świadomości rodaków.

Historia 47 roninów stanowiła pożywkę dla całego szeregu sztuk wystawianych zarówno na scenach teatru lalkowego bunraku, jak i aktorskiego kabuki. Legendą stali się właściwie natychmiast po tym, jak 26 marca 1703 roku popełnili seppuku. Inna rzecz, że jak to z legendami bywa, zwłaszcza takimi powtarzanymi z ust do ust, historia obrastała z upływem lat w coraz nowsze i bardziej sensacyjne szczegóły. Kulminacją tego procesu była w 1748 roku premiera spektaklu „Wzór liter albo skarbiec wiernych wasali”, początkowo przeznaczonego dla sceny lalkowej, później zaadaptowanego przez kabuki. Wersja, którą zaprezentowano widzom, była już bardzo odległa od rzeczywistych wydarzeń, dość rzec, że aby uniknąć ingerencji cenzury w treść sztuki, autorzy przenieśli akcję do XIV stulecia, a biorącym udział w wydarzeniach bohaterom nadali nowe nazwiska i imiona. Do tego dołączone zostały wątki, o których historia milczy – jak choćby złowroga pożądliwość mistrza ceremonii względem żony dajmio, który broniąc jej i swego honoru, rani