Ochlaj rządu nad przepaścią. Wojny propagandowe na obszarze III RP

„W wyniku zwycięstwa »Solidarności«, 25 lat temu skończyła się sowiecka dominacja, odsunięto od władzy rodzimych komunistów, przywrócono sprawiedliwość społeczną i demokrację, zaczął się rozwój i dobrobyt”. Takie sukcesy świętowano, takimi informacjami bombardowały nas niedawno media. To wszystko kłamstwa. Matriks. Jeśli zwycięstwa trzeba zmyślać, to znaczy, że ponieśliśmy klęskę i że grozi nam klęska następna. 25 lat temu komuniści wygrali pozorowane wybory, w których zapewnili sobie większość w Sejmie i najważniejsze teczki w rządzie. Prezydentem został szef kompartii, premierem – drugiej świeżości opozycjonista, na którego władza miała sporo haków, resorty siłowe objęli członkowie junty: spraw wewnętrznych – dotychczasowy szef spraw wewnętrznych, obrony narodowej – dotychczasowy szef tegoż ministerstwa, ministrem spraw zagranicznych został –  zarejestrowany według dokumentów IPN – TW „Kosk”, szefostwo Radiokomitetu objął – zarejestrowany według dokumentów IPN – TW „Kowalski”, którego największym sukcesem była superpromocja „Malowanego ptaka” Kosińskiego. Na początku 1991 r. w Polsce stacjonowało jeszcze 60 tys. żołnierzy sowieckich i 40 tys. członków ich rodzin. Do usunięcia wojsk okupujących Polskę od 1944 r. doprowadził dopiero premier Jan Olszewski, słynną „majową depeszą”. Ostatni eszelon Armii Czerwonej wyjechał z Legnicy 17 września 1993 r. – i właściwie dopiero od tej, jakże symbolicznej, daty można mówić o niepodległości.