Odwróć się, a zginie

Ostatni malarz renesansu, prekursor baroku. Czy naprawdę trzeba aż tak poważnie i sztywno? Może nie trzeba, ale i tak Michelangelo Merisi ląduje w szufladzie z genialnymi skandalistami, którzy obowiązkowo „wyprzedzali swój czas, ucztowali z ludźmi półświatka i marnie skończyli”. I ta wersja się przebija. Nie ma lepszej reklamy. Burzliwa natura człowieka, który zostawił po sobie jedne z najbardziej urzekających dzieł sakralnych, jest jak dynamit rozsadzający skorupę uładzonego świata. Od urodzin Caravaggia minęło w tym roku równe 450 lat. Dobrze mieć jego ślad w Warszawie. Choćby i… narcystyczny.

Nieszczęsny, złudną marę gonisz w złej godzinie!  To, co widzisz, jest niczym. Odwróć się, a zginie.  Obraz, widziany w wodzie, twoim jest obrazem.  Nic własnego on nie ma, ożył z tobą razem,  Z tobą razem by zniknął, gdybyś odejść zdołał. Próżno głód go odrywał, próżno sen go wołał; Narcyz był niewzruszony, a klęcząc na trawie Przyglądał się dni całe tej zwodniczej zjawie Owidiusz, „Baśń o Narcyzie”, „Metamorfozy”

Warszawska zima na Zamku Królewskim należy do Caravaggia i jego płócien prezentowanych w ramach wystawy „Caravaggio i inni mistrzowie. Arcydzieła z kolekcji Roberta Longhiego”. Po „Chłopcu gryzionym przez jaszczurkę”, który zawitał do stolicy z jesiennym chłodem, przyszła kolej na „Narcyza”. I przybył Narcyz na zamek w jeszcze chłodniejszej atmosferze, a tam przyznano mu oddzielną komnatę, taką, gdzie można na chłopca zatopionego bez